Nieuwe richtlijnen voor testikels zonder scrotum (2023)

• Niet-scrotale testikels zijn testikels die zich niet in het scrotum bevinden en die door zachte manipulatie niet in een stabiele scrotumpositie kunnen worden geplaatst.

• Nieuwe multidisciplinaire richtlijnenSignalering en verwijzing in de niet-scrotale testis.Het is gebaseerd op het opnemen van medisch-wetenschappelijke gegevens in de beslissingsanalyse.

• Bij aangeboren testikels zonder scrotum kun je wachten tot de jongen 6 maanden oud is. Orchiopexie kan het beste worden uitgevoerd tussen de leeftijd van 6 en 12 maanden als er geen natuurlijke afstamming is.

• Bij verworven niet-scrotale testikels kan een operatie worden uitgevoerd zodra deze wordt ontdekt of kan worden gewacht tot het begin van de puberteit, na overleg met de ouders en het kind.

• Een onmiddellijke operatie heeft vooral cosmetische voordelen; Het voordeel van wachten is dat bij ruim 40% van de patiënten de testikels nog steeds spontaan indalen, waardoor een operatie kan worden vermeden.

Onlangs is een multidisciplinaire gids gelanceerdSignalering en verwijzing in de niet-scrotale testis.beschrijving1De richtlijnen zijn opgesteld door vertegenwoordigers van de Vereniging voor Jeugdgezondheidszorg, de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, Urologie, Chirurgie en Kinderchirurgie en het Nederlands Huisartsen Genootschap. Ook is het van belang dat huisartsen op de hoogte zijn van multidisciplinaire richtlijnen, omdat ouders af en toe de huisarts raadplegen over jongens met niet-ingedaalde testikels en hiervoor geen NHG-criteria bestaan. In dit artikel worden de belangrijkste beleidsoverwegingen en tips beschreven.

In de jaren tachtig bleek dat niet-scrotale testiculaire chirurgie (NST) twee tot vier keer vaker voorkwam dan verwacht, gebaseerd op de incidentie van NST bij de geboorte.23Daar zijn verschillende redenen voor, waaronder het ontbreken van één enkele definitie van NST, een onduidelijke prognose voor de toekomstige testiculaire functie, het optreden van NST na de geboorte en verschillende opvattingen over hoe en wanneer jongens voor NST worden behandeld. In deze context werd in 1986 een consensusconferentie gehouden met als doel NST-beleidsrichtlijnen te ontwikkelen op basis van het (beperkte) beschikbare bewijsmateriaal.4Dit was de aanleiding voor de landelijke uitrol van testikelregistratiekaarten ("ballen" in het kort), die de locatie van de testikels registreren in uitgebreide gezondheidsdossiers voor adolescenten en groeihandleidingen. Het hoofddoel van de consensusbijeenkomst, het achterwege laten van orchiopexie als de testis vroeg in het leven in de scrotumpositie wordt aangetroffen, is echter nog niet bereikt.

In 2004 werd ontdekt dat de NST-bypassregels per regio verschillen.5De ontwikkeling van de richtlijnen begon in 2008, maar kon in 2009 niet worden goedgekeurd vanwege aanhoudende controverses in het veld. Kort daarna werd besloten het voorkeursbeleid van NST te bespreken via een beslissingsanalyse op basis van patiëntvoorkeuren. Nu heeft de complete gids een unieke geschiedenis.

Normale scrotale testikels zijn stabiel in het onderste deel van het scrotum. Een variant is een ingetrokken zaadbal, een zich normaal ontwikkelende zaadbal die door samentrekking van de cremasterspier omhoog beweegt in het scrotum of inguinale gebied, maar door zachte manipulatie naar zijn normale, stabiele positie in het onderste deel van het scrotum kan worden verplaatst.[Kadell]. Als het de eerste keer mislukt, is het raadzaam om de beoordeling te herhalen en in de toekomst verder te werken. Daarnaast kan aan ouders worden gevraagd of ze weten waar de testikels het dichtst bij zijn, of dat ze kunnen zien of de testikels van de jongen na een warm bad van 15 minuten in scrotums zijn veranderd.

NST medisch onderzoek

Als de zaadbal zich zelfs na herhaald lichamelijk onderzoek niet in het scrotum bevindt en deze door herhaalde manipulaties niet stabiel in het onderste deel van het scrotum kan worden gebracht, wordt een niet-scrotale zaadbal gediagnosticeerd. Het trekken aan het koord in de NST is vaak pijnlijk. Er wordt onderscheid gemaakt tussen palpabele NST’s (gelegen in het bovenste of inguinale scrotum) en niet-palpabele NST’s (gelegen in de buikholte).

Om onderscheid te maken tussen aangeboren en verworven NST's, moeten huisartsen de medische dossiers of groeiboekjes van jongeren raadplegen voor informatie over de eerdere testiculaire positie.

Er werden richtlijnen ontwikkeld op basis van beslissingsanalyse om de optimale leeftijd voor chirurgie voor aangeboren en verworven NST's te bepalen. Bij de beslissingsanalyse werd rekening gehouden met het verschil tussen congenitale of verworven NST, unilaterale of bilaterale NST, en de locatie van de testikel in de lies of de buik. De auteurs van de richtlijnen hebben de fysieke en psychosociale gevolgen van verschillende vormen van NTS gekwantificeerd, inclusief de duur ervan en de impact op de kwaliteit van leven.

risicobeoordeling

compenseren

resultaat

Uit beslissingsanalyse bleek dat chirurgie alleen cosmetische voordelen heeft voor congenitale en verworven unilaterale NST. Omdat ouders en patiënten verschillende prioriteiten aan dit aspect toekennen, zou de aanbeveling kunnen zijn om hen te informeren over de verschillende opties (zo snel mogelijk opereren, wachten op natuurlijke achteruitgang, of helemaal niet opereren) en met hen een beleid af te spreken. Niet-chirurgische opties zijn ook een optie.

Voor congenitale bilaterale NST's vergroot een operatie de kans op het vaststellen van vaderschap. Bij verworven bilaterale NST maakt het niet uit of de operatie direct na de diagnose wordt uitgevoerd of dat met de operatie wordt gewacht tot de puberteit. De keuze kan gemaakt worden in overleg met ouders en patiënten. Het voordeel van chirurgische interventie bij het stellen van de diagnose is dat de kwaliteit van leven niet wordt bedreigd door het abnormale uiterlijk van het scrotum. Aan de andere kant, als later tot een operatie wordt besloten, bestaat nog steeds de mogelijkheid van een natuurlijke val, zodat een operatie achterwege kan blijven.

De leden van de expertgroep verklaarden unaniem dat zij om drie redenen niet konden instemmen met het plan van een eenzijdige NST zonder implementatie. Ten eerste: als de zaadbal zich niet in het scrotum bevindt, zal deze na verloop van tijd krimpen. Hoewel dit geen effect heeft op de vruchtbaarheid, is het toch 'natuurlijker' dat jongens twee testikels hebben. Ten tweede is de tweede testis een vervangend orgaan en kan niet worden uitgesloten dat orchiopexie kan leiden tot een gedeeltelijk herstel van zijn functie. Ten derde kunnen niet-ingedaalde testikels ongemak in de liesstreek veroorzaken, waaronder pijn en het risico op testiculaire torsie.

Dit levert uiteindelijk de volgende aanbevelingen op voor kinderartsen en huisartsen.[wachtwoord].

• Bilaterale niet-palpabele congenitale NST moet zo snel mogelijk na de geboorte naar een kinderarts worden verwezen voor verdere diagnose van genetische of endocriene afwijkingen. Het is het beste om een ​​kinderarts of een kinderendocrinoloog te raadplegen met een speciale interesse in kinderendocrinologie.

• Voor unilaterale palpabele of niet-palpabele congenitale NST en voor bilaterale palpabele congenitale NST moeten kinderen op de leeftijd van 6 maanden worden verwezen naar een uroloog (kinderarts) of chirurg (kinderarts). Een operatie wordt aanbevolen voor kinderen van 6 tot 12 maanden.

• Voor verworven unilaterale en bilaterale NST bespreken artsen met ouders en patiënten de keuze voor een onmiddellijke operatie of gecontroleerd wachten tot de puberteit. De beslissing om niet onmiddellijk tot een operatie over te gaan, vereist een vervolgonderzoek. Als de puberteit niet spontaan overgaat, wordt de operatie voortgezet, bij voorkeur vóór de 13e verjaardag.

• Bij jongens met verworven NST en liespijn moet de testisromp worden overwogen en verder onderzocht door een uroloog (kinderarts) of een chirurg (kinderarts).